جوانی زبادغرورگشت مست/

سرمادرپیرخودرا شکست/

به دوش برگرفت مادرارجمند/

به بالای کوه بلندی فکند/

که تاطعمه گرگ صحرا شود/

مگرعیش ونوشش مهیاشود/

چوآهنگ رفتن نمودی به زیربه درگاه یزدان بنالیدپیر/

که ای کردگار کریم وبزرگ/

جوانم نگردد گرفتار گرگ/

به موسی خطاب آمداز دادگر/

که موسی برومهر مادرنگر/

ببین مهرمادرچه ها میکند/

جفادیده امادعامی کند/

که موسی ازاین مادر دل پریش/

منم مهربانتربه مخلوق خویش/

ولی این بشربی وفایی کند/

ندانسته ازماجدایی کند/

زدرگاه لطفم کجامی روی/ب

یاآشتی کن کجامی روی؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: